«Ο πολιτισμός σας σταματά όταν κοπεί το ηλεκτρικό ρεύμα». Δε θυμάμαι που το διάβασα ή πότε, πιθανότατα σε κάποιον τοίχο, ίσως στο πανεπιστήμιο, αλλά θυμάμαι ότι με νευρίασε πολύ αυτός που το έγραψε. Σε καμία περίπτωση δεν απολαμβάνω το να μένω χωρίς ρεύμα. Σήμερα όμως που έμεινα και από νερό, αναρωτήθηκα και πάλι, τι είναι το χειρότερο τελικά, το να μην έχεις ηλεκτρικό ή να μην έχεις νερό;
Θα παραδεχθώ ότι ιδεολογικά συμφωνώ με το παραπάνω σύνθημα. Τι μπορείς να κάνεις σήμερα χωρίς ρεύμα; Σχεδόν τίποτα ή τουλάχιστον σχεδόν τίποτα απ' όλα αυτά που έχουμε συνηθίσει να κάνουμε καθημερινά. Η τηλεόραση δεν λειτουργεί, ο υπολογιστής το ίδιο, ίντερνετ δεν έχεις, ενώ ακόμη κι αν το κινητό σου ή ένα τάμπλετ μπορεί να υποκαταστήσει κάποιες λειτουργίες επικοινωνίας και ενημέρωσης, μοιραία κάποια στιγμή θα ξεμείνεις από μπαταρία. Κι εκεί σε θέλω να σε δω, πόσα powerbanks έχεις έτοιμα και φορτισμένα μαζί σου.
Αλλά δεν είναι μόνο αυτά. Πως μαγειρεύεις; Πως βλέπεις το βράδυ στο σκοτάδι; Κι αν όταν γίνει η διακοπή είσαι σε κάποιο ασανσέρ; Αν χρειάζεσαι ρεύμα στη δουλειά σου; Ποια δουλειά μπορείς να κάνεις σήμερα που να μη χρειάζεται ηλεκτρισμό; Και τι σημαίνει ρεύμα; Μην είναι τα υδροηλεκτρικά; Μην είναι ο λιγνίτης; Τα καμένα σκουπίδια; Τα αιολικά; Τα φωτοβολταϊκά «πανέλα»; (ναι, έχω ακούσει να τα λένε κι έτσι).
Μήπως τελικά όντως ο πολιτισμός μας τελειώνει μαζί με το ρεύμα; Αρκεί ένα μπλακ-άουτ για να αταβίσουμε πάλι σε άλλες εποχές, από αιώνες ξεχασμένες, ίσως κι ακόμη πιο πίσω; Γιατί μπορεί ο παππούς μου να άναβε κι ένα καντήλι ή μια λάμπα το βράδυ και μια φωτιά στο τζάκι για να μαγειρέψει και να ζεσταθεί, εγώ όμως δεν διαθέτω τίποτα από αυτά, όχι ότι θα ήξερα και να τα χρησιμοποιήσω κατάλληλα αν τα είχα. Τελικά, όσο και να με νευριάζει, ίσως να είχε μεγάλο δίκιο ο σύντροφος που έγραψε το ευφυολόγημά του στον τοίχο, αν και σίγουρα δεν ήταν δικό του, κάτι από Γαλλία μεριά μου μυρίζει, υπολογίζω καμιά πενηντάρα χρόνια πριν, τέτοια εποχή.
Ωραία όλα αυτά, άντε και λέμε ότι συμφωνώ 100%. Συμφωνούσα μάλλον, γιατί σήμερα αναθεωρώ, έχοντας περάσει μια ολόκληρη μέρα και συνεχίζοντας χωρίς νερό στην πόλη των Ιωαννίνων. Το πρόχειρο, πρωινό μου «ρεπορτάζ» ανέφερε «ζημιά στη δεξαμενή από γεώτρηση που τράβηξε λάσπη». Μάλιστα ο υπάλληλος ήταν τόσο πειστικός στο ότι η διακοπή έγινε για να μην πιουν οι Γιαννιώτες, κι εγώ μαζί τους, βρώμικο νερό, που προς στιγμή σκέφτηκα να του ζητήσω συγγνώμη για την τηλεφωνική μου ενόχληση.
«Βρωμάει η υπόθεση, κάτι άλλο είναι», μου είπε ο γείτονας από τον κάτω όροφο όταν του μετέφερα τα καθέκαστα, και σίγουρα δεν αναφερόταν στη βρωμιά από τη απλυσιά όλων μας, αφού ήταν νωρίς ακόμη. «Από μια δεξαμενή που πήρε λάσπη πίνουν νερό όλα τα Γιάννενα;», συνέχισε. Πειστικός κι αυτός, αλλά δε σκέφτηκα να του ζητήσω συγγνώμη. Ίσα-ίσα που νευρίασε κι αυτός γιατί με έβαλε σε σκέψεις και με προβλημάτισε για το αν είμαι εύπιστος στις δικαιολογίες των αρμόδιων υπαλλήλων αντί να το ψάχνω λίγο περισσότερο το πράγμα.
«Τελευταία πεθαίνει η ελπίδα» ακούω από μικρός να λένε, και αφού άφησα να περάσει όλη η μέρα με σοβαρότερες ή μη ασχολίες μου δεξιά κι αριστερά, έχοντας ακούσει εν τω μεταξύ πως η υδροδότηση επανέρχεται σταδιακά, επέστρεψα στο σπίτι μου και κατευθύνθηκα περιχαρής στο μπάνιο να δοκιμάσω τη τύχη μου με τη βρύση. Αμ δε. Ντους δεν, νιπτήρας δεν, το ίδιο και στην κουζίνα. Όχι ότι θα έκανα μπάνιο στο νεροχύτη ή ότι υπήρχε περίπτωση η σοφίτα μου να τροφοδοτείται από τρεις διαφορετικές παροχές, αλλά είπαμε, η ελπίδα...
Και να 'μαι λοιπόν, κοντεύει 4 τα ξημερώματα, σ' ένα ίντερνετ καφέ να γράφω στο blog μου, αφού πρώτα περιπλανήθηκα καμιά ώρα στη πόλη για να δω πως είναι ένα βράδυ χωρίς νερό και αν διαφέρει από όλα τα προηγούμενα βράδια που όχι μόνο είχαμε νερό, αλλά είχαμε και βροχές, κατακλυσμό κανονικό.
Ε, νομίζω ότι τώρα μπορώ ν' αρχίσω να διατυπώνω τα ερωτήματά μου: πως θα ξεδιψάσω; πως θα πλυθώ εγώ και όλη η υπόλοιπη πόλη σήμερα; το σέικερ του φραπέ μου που έχω άπλυτο από το πρωί, πως θα τα πλύνω για να ξαναφτιάξω καφέ αύριο; Η τουαλέτα μου γιατί δεν έχει 2-3 καζανάκια αλλά μόνο ένα; Κι αν έκανα μπάνιο όταν κόπηκε το νερό και ήμουνα γεμάτος σαπουνάδες; Και όλοι αυτοί οι άνθρωποι που χρειάζονται νερό για να κάνουν τις δουλειές τους; Εκτός από τους μινιμαρκετάδες και σουπερμαρκετάδες βέβαια, γιατί οι εξάδες φεύγανε αέρας σήμερα όπως είδα και σίγουρα κάνανε ξεπούλημα.
Είναι κι άλλα ερωτήματα όμως που μου γεννούνται. Όπως το γιατί δεν γράφει το παραμικρό για ένα τέτοιο θέμα η ιστοσελίδα που διαθέτει η αρμόδια υπηρεσία; Γιατί οι ενημερωτικές ιστοσελίδες γράφουν ότι το νερό επέστρεψε, όταν κάτι τέτοιο δεν έχει συμβεί; Τελικά, πήρε χώμα η δεξαμενή από τη γεώτρηση; Κι να την καθάρισαν σήμερα, μήπως ξαναπάρει χώμα αύριο; Και γιατί λέει ότι σε κάποιες περιοχές γύρισε το νερό κανονικά και σε άλλες όχι; Είναι ταξικό το ζήτημα; Στις «καλές» γειτονιές ποτίζουν το γκαζόν και στις «φτωχές» βρέχουν το σβέρκο τους με εμφιαλωμένο; Γίνεται να έχεις ολόκληρη λίμνη δίπλα σου και να μην έχεις νερό στο σπίτι σου; Δεν είναι διαστροφή αυτό το πράγμα;
Μεγάλο κακό κι αυτό, σχεδόν σαν το να μην έχεις ρεύμα, και με εξίσου πολλά ερωτήματα. Ή μήπως μεγαλύτερο κακό ακόμη; Δε μπορώ ν' αποφασίσω. Θα ήμουν πιο ειλικρινής αν σας είχα πει από την αρχή ότι σ' αυτή την ανάρτηση, σαφή απάντηση στο ερώτημα του τίτλου δε θα λάβετε. Αλλά δε μου κόλλαγε σαν κείμενο, καταλαβαίνετε. Από την άλλη όμως, κατάλαβα κι εγώ πόσο σοφό ήταν κάποτε το τρίπτυχο «φως-νερό-τηλέφωνο», που συνήθως συνόδευε «οικόπεδα με δόσεις». Γιατί χωρίς αυτά τα τρία μαζί, ο πολιτισμός μας σίγουρα σταματά!
