Ένας διαγωνισμός του ΑΣΕΠ σαν κακό video game*
Αν και μου έχουν πει επανειλημμένα ότι είναι λάθος να παρομοιάζω μεταξύ τους
ανόμοια πράγματα και καταστάσεις, εγώ εξακολουθώ να το κάνω. Και με μια δόση
ειρωνείας αναμειγμένης με μπόλικη αγανάκτηση, ίσως και ορισμένα ψήγματα χιούμορ,
θα το κάνω για άλλη μια φορά. Εξάλλου, όλο αυτό το πάρε-δώσε εδώ κι ένα χρόνο
με το Ανώτατο Συμβούλιο Επιλογής Προσωπικού (sic), μου μοιάζει λίγο με ένα «κακό» βιντεοπαιχνίδι. Ένα
από αυτά τα ανολοκλήρωτα overhyped παιχνίδια που κυκλοφορούν όλο και πιο συχνά τώρα τελευταία διαψεύδοντας τις
προσδοκίες όσων ασχολήθηκαν μαζί τους. Μόνο που το συγκεκριμένο «παιχνίδι» δεν το παίζεις, σε παίζει.
Με τα νεύρα σου, με την αξιοπρέπειά σου, με την υπομονή και την αντοχή σου. Με
το εργασιακό σου μέλλον να κρέμεται ακόμα και από ένα κορώνα-γράμματα.
Ας πάρουμε λοιπόν τα πράγματα από την αρχή. Παλιότερα, ήταν γνωστό ότι αν
ήθελες να προσληφθείς στον δημόσιο τομέα, «αξιοκρατικά» και καλά, έπρεπε να
περάσεις μέσα από τον κόσμο του ΑΣΕΠ. Το σύστημα ήταν απλό: με κάθε πίστα, εμ,
συγγνώμη, με κάθε «χαρτί» που θα αποκτούσες, θα έπαιρνες κάποιους πόντους. Τους
αποκαλούμε «μόρια» για κάποιο λόγο, αλλά στην πραγματικότητα είναι πόντοι, όπως
στα παιχνίδια. Δηλαδή, και το γκολ στο ποδόσφαιρο πόντος είναι αν το σκεφτείς, όπως
και τα καλάθια στο μπάσκετ κοκ. Απλά εκεί κάναμε ίσως καλύτερες λεκτικές
επιλογές, αντί του ατυχούς «μόρια».
Επανέρχομαι λοιπόν. Πόντοι ή μόρια για κάθε χαρτί, πόντοι για κάθε μήνα προϋπηρεσίας
και μερικές φορές bonus points σύμφωνα με ορισμένα κριτήρια που μπορεί να έθετε ή και μη η κάθε
προκήρυξη. Απλό σύστημα, δοκιμασμένο στο χρόνο, κατανοητό και αποδεκτό από τον
καθένα που είχε όνειρο ζωής το δημόσιο ή απλά ήθελε να κρατά και μια ακόμη
πόρτα ανοικτή βρε αδερφέ.
Κάνεις high-score; Βάζεις το όνομά σου στον πίνακα με τα credits και διορίζεσαι. Αλλιώς, ρίχνεις πάλι κέρμα και πατάς το continue.
Έλα μου ντε όμως που το σύστημα αυτό, το καλό και δοκιμασμένο, δεν άρεσε σε
όλους και αποφάσισαν να το αναθεωρήσουν. Ή να του αλλάξουν τα φώτα, αν θέλετε.
Και πάτησαν reset.
Τώρα λέει, θα δίνεις εξετάσεις για να διορίζεσαι. Ότι ήξερες να το
ξεχάσεις. Θα περνάς από κάτι σαν tutorial, πριν ξεκινήσεις το campaign του παιχνιδιού. Κι αν δεν το βγάλεις, θα σου ξαναδώσουμε ευκαιρία μελλοντικά,
μην ανησυχείς. Χωρίς tutorial όμως, ούτε την πρώτη πίστα του Δημοσίου δεν βλέπεις.
Και να ‘σου 100.000+ νοματαίοι (και νοματαίισσες) να δίνουν γραπτές εξετάσεις
στον ΑΣΕΠ. Δεν τους έφταναν τα χρόνια που φάγαν στα έδρανα και στα θρανία, οι
δεκάδες, μη σου πω εκατοντάδες φορές που εξετάστηκαν για να περάσουν
πανελλήνιες, σχολή, μαθήματα κορμού και αλυσίδες, εργασίες και πτυχιακές, να
κάνουν και στο καπάκι μεταπτυχιακό και διδακτορικό και δεύτερο πτυχίο άμα
λάχει, να δίνουν Αγγλικά και Γαλλικά, τα προφίσιενσι και τα σορμπόν, και τα
άλλα τα ακαταλαβίστικα (σε εμένα τουλάχιστον) τα Γερμανικά, και Σπανιόλικα και Ιταλικά,
και τα κομπιούτερς και τα ι-σι-ντι-ελ και ένα σωρό άλλο πτυχία και διπλώματα αμφιβόλου
ποιότητας και πατρότητας «αναγνωρισμένα όμως από τον ΑΣΕΠ», και να μαζεύουν προϋπηρεσία
σε οκτάμηνα και δίμηνα και ΣΟΧ και ωχ και 3 τέρμινα ακόμα.
Όχι, δεν μας κάνει είπαμε. Reset και tutorial.
Κι άντε τώρα στα γεράματα ξαναμάθε γέρο γράμματα. Ξέχνα αυτά που ήξερες και
άσε σπίτι και οικογένεια και δουλειά, και κάτσε διάβασε να μάθεις τι είναι το ΑΕΠ
και τι τα πόδια της καμήλας, κι αν τα τρίγωνα γίνονται τετράγωνα και βελάκια
και κουτάκια, αν ένα κι ένα κάνει δύο ή έντεκα, και τι θα κάνεις άμα σκάσει στο
ΚΕΠ ηλικιωμένος πολίτης με άνοια κι εσύ έχεις τον κόσμο ουρά και το φωτοτυπικό είναι
χαλασμένο και ο προϊστάμενος με άδεια.
Chaotic.
Αλλά άντε, με λίγη λογική και λίγη σκέψη, δεν είμαστε και τίποτα χαζοί, 15
στραπατσόχαρτα είχαμε μαζέψει μέχρι τώρα και κοντεύαμε για το απόλυτο record 84/84 των
μηνών, μαυρίζεις τα κυκλάκια σαν να παίζεις Κίνο, περνάς και το intro.
Με ποσοστό επιτυχίας που με το ζόρι φτάνει το 14% (το 41% αντεστραμμένο, σημαδιακό;) δικαίως θεωρείς τον εαυτό σου elite (31337, για τους ομιλούντες την Leetspeak). Ίσως και «καλύτερο» από τους συναδέλφους σου που ακριβώς τα ίδια προσόντα με εσένα και στην ίδια ταλαιπωρία έχουν υποστεί, αλλά βρε αδερφέ, εκείνη τη μέρα δεν γράψανε τόσο καλά, να τους σκοτώσουμε; Κοινωνικοί αυτοματισμοί είναι αυτοί. Οι «άριστοι» από μπροστά και οι άλλοι από πίσω, με νέα μέτρα και σταθμά κάθε φορά του ποιος είναι ποιος. Διαίρει και βασίλευε.
Από Δημόσιος wanabe λοιπόν,
είσαι με το ένα πόδι Δημόσιος for ever, για να θυμίσω και ένα από τα καλύτερα
κομμάτια των Ημισκουμπρίων.
Όχι φιλαράκι, μην κάνεις όνειρα ακόμα.
Θα περιμένεις τη σειρά σου.
Γιατί μπορεί να τους πήρε δυόμιση μήνες να μετρήσουν τις κουκίδες στο χαρτί
σου, αυτό βρε που τα μηχανάκια του ΟΠΑΠ το κάνουν σε μισό δεύτερο όταν scanάρουντα δελτία από το «Πάμε Στοίχημα», μπορεί να δώσαν free points για να μπαλώσουν τις δικές τους αστοχίες και αβλεψίες και κακοσυντηρημένα σχολικά φωτοτυπικά, αλλά όλα αυτά δε σημαίνουν κιόλας ότι το σύστημα είναι και έτοιμο
να σε δεχθεί κοντά του.
Θα περιμένεις την προκήρυξη.
Φαντάσου να ανοίγεις PC/κονσόλα,
να bootάρεις το game, να βλέπεις cinematic intro, όλα καλά, να περνάς και το tutorial στο hard και να περιμένεις το update για να παίξεις επιτέλους. Κι αυτό
να είναι GB ολόκληρα. Και να κατεβαίνει με PSTN. Θυμάσαι; Εμ βέβαια θυμάσαι, για να δίνεις ΑΣΕΠ, έζησες
κι εποχές PSTN.
Βέβαια, το πράγμα και κάπου δικαιολογείται. Είχαμε βλέπετε εκλογές.
Και μπορεί η όλη φάση λίγο-πολύ να έγινε για να πάνε κάποιοι στις εκλογές με «άλλο αέρα», πιο «μοντέρνο και προοδευτικό» αλλά οι ίδιες οι εκλογές αποτέλεσαν και το firewall που έκοψε το download.
Θα περιμένεις την προκήρυξη είπαμε.
Γιατί αν την βγάλουμε τώρα, θα πας και θα την κάνεις.
Αν την βγάλουμε όμως… μετά, θα δώσουμε την ευκαιρία σ’ αυτούς που στήσανε
ολόκληρη βιομηχανία με μαθήματα μέσω zoom/skype/webex και εξ και ξερός τους, με φωτοτυπίες και σημειώσεις γραμμένες
στο πόδι και «καθηγητές» ξερόλες που θα σε μάθαιναν τα μυστικά του «Διορισμός
Τώρα» να στήσουν και δεύτερη βιομηχανία. Του επιχειρείν το κάγκελο.
Δημιουργία μητρώου, συμπλήρωση μητρώου, έλεγχος μητρώου, επανέλεγχος
μητρώου, συμπλήρωση κωδικών, επίκληση από το μητρώο, υποβολή αίτησης, και η
ευχή για «γρήγορο διορισμό» δώρο, προσφορά του καταστήματος.
Έτσι είπαμε αρχικά για Αύγουστο, μετά σκεφτήκαμε τα μπάνια του λαού και
είπαμε για Σεπτέμβριο, μετά λέμε τώρα δεν γίνεται, τον άλλο μήνα έχουμε δημοτικές
και περιφερειακές εκλογές, μετά είπαμε ότι τώρα είναι Νοέμβριος, δεν μας αρέσει
σαν μήνας, Χριστούγεννα θα το κάνουμε.
Τότε έχει όρεξη ο κόσμος να κάθεται με τις ώρες μπροστά τον υπολογιστή να
παίζει με το μέλλον του σαν τζογαδόρος, προσέχοντας μη τυχόν και αντί για το
προφίσιενσι επισυνάψει το μεταπτυχιακό και χάσει το διορισμό στη θέση τη καλή και βρεθεί μονάχος σε ακριτικό ΚΕΠ να εξυπηρετεί παππούδες με αρχή άνοιας και τον προϊστάμενο
μονίμως σε άδεια.
Κι αν πριν είχαμε διαδικασία Κίνο, στο main game παίζουμε κανονικά ρουλέτα.
Φορείς που δεν τους ξέρει η μάνα τους, ακαταλαβίστικα εργασιακά
αντικείμενα, κωδικοί για το πτυχίο, κωδικοί για την ειδικότητα, κωδικοί για τη θέση, κωδικοί για το δικαιολογητικό και κωδικοί επί κωδικών γενικά, πτυχία και προσοντολόγια ανάκατα, εσύ μπαίνεις
- εσύ δεν μπαίνεις να σου λέει, και δώσε και 3 ευρώ για το DLC, το παράβολο ντε, χωρίς αυτό δεν φτάνεις
τελευταίο level.
Κι εκεί που νομίζεις ότι τα έχεις βάλει σε μια σειρά, ότι το έχεις, ότι έχεις
μάθει τα controls και είσαι έτοιμος για όλα, έρχεται το crash και χάνεις τη γη κάτω από τα πόδια σου
και το keyboard κάτω από τα
χέρια σου.
Σαν κακό videogame, το είπαμε
και στην αρχή.
Θα φτύσεις αίμα για να το παίξεις.
Θα ξεσκιστείς για να το μάθεις.
Αλλά αυτό, δεν θα σου κάνει και πάλι το χατίρι.
Θα σου κρασάρει εκεί που δεν το περιμένεις.
Θα σου bugάρει το inventory
και θα σου ανακατέψει το spell book.
Απατσάριστο, ανέτοιμο, αλλά κατά τα άλλα, «Ελλάδα 2.0».
Αφού δεν το σηκώνει ο server το multiplayer και crashάρει, τι πας να μου πουλήσεις το πόσο μπροστά και προχώ είσαι που εδώ κι ένα χρόνο ταλαιπωρείς ανέργους και εργαζόμενους ακόμα, πουλώντας ελπίδα;
Άντε, πάρε κι ένα-δυο bonus rounds, σαν free spins δες το, μπας και μπορέσεις κι εσύ να «βγάλεις»
τον τελικό κακό, το final boss, που δεν είναι άλλος από την ίδια την πλατφόρμα του ΑΣΕΠ.
Το έκανες; Τα κατάφερες;
Μπράβο. Congratulations αλά Tetris. GG! (Good Game, για τους μη-gamers αναγνώστες)
Αλλά ο διορισμός, μπορεί να είναι και σε μια άλλη προκήρυξη, σαν την πριγκίπισσα του Super Mario που όλο τρέχει και πηδάει και τρώει τα μανιτάρια του αλλά και πάλι δεν την φτάνει.
Γιατί σε αυτή την προκήρυξη, δεν θέλαμε τελικά εσένα.
Δεν μας έκανε το πτυχίο σου.
Ε μα ήρθατε και όλοι εσείς οι ΠΕ/ΤΕ ειδικότητας τάδε και δείνα, εμείς 5-6
θέλουμε από εσάς, Τι σχολή είναι αυτή που πήγατε και βγάλατε, και μου θέλετε και διορισμό!
Ξέχασες και το παράβολο απλήρωτο.
Έβαλες στο max τα settings και κόλλησε το σύστημα και σε πέταξε έξω.
Αλλά δεν πειράζει, μην ανησυχείς, σε δύο χρόνια, θα κυκλοφορήσει το sequel.
Και όσοι ξεχάσουν τα bad reviews και τα «1 star», θα είναι καταδικασμένοι να το ξαναπληρώσουν και
να το ξαναζήσουν.
Όποιος θέλει να γίνει δημόσιος, αυτό το παιχνίδι πρέπει να παίξει.
Όλες τις πίστες από την αρχή, να μαζέψει XP, να κάνει level-up και, που ξέρεις, μπορεί και να το
τερματίσεις κάποια φορά και να δεις το ending του παιχνιδιού το ωραίο, μονιμάς ή αορίστου, με ζωή
αρχοντική, δίχως άγχος, σφραγιδοκράτορας και αυτοκράτορας, πίσω από γυάλινο
γκισέ.
Ουπς, μάλλον πάλι τα Ημισκούμπρια μου ήρθαν στο μυαλό.
Ας επανέλθω λοιπόν κι ας ευχηθώ σε όσες και όσους δεινοπάθησαν μαζί μου στο παιχνίδι αυτό, καλή επιτυχία και καλά αποτελέσματα.
Κυρίως όμως, μην πτοείστε, μην ξενερώνετε, ακόμα κι αν δείτε το game over, γιατί η ζωή μας δεν αρχίζει και δεν τελειώνει με κανέναν ΑΣΕΠ!
*Εκτός από επίδοξος δημόσιος υπάλληλος, ο γράφων είναι και gamer.
