Δεν είναι «άτυχη», είναι θύμα και οι δράστες δεν είναι δύο είναι τρεις. Αναφέρομαι στην Ελένη Τοπαλούδη, την κοπέλα που πριν λίγες ημέρες μαρτύρησε και δολοφονήθηκε από τους αλήτες της Ρόδου, τον «19χρονο Αλβανό» και τον (σκέτο) «21χρονο», όπως μας πληροφόρησαν τα ΜΜΕ. Δεν με ενδιαφέρει το τι θα γίνουν οι δύο δολοφόνοι από εδώ και πέρα, ας μεριμνήσει η Δικαιοσύνη όπως πρέπει. Με ενδιαφέρει όμως να μιλήσω για τον τρίτο θύτη, αυτόν που μέχρι στιγμής έχει μείνει στο απυρόβλητο, και είναι σύσσωμη η ίδια η ελληνική κοινωνία.
Τους βλέπουμε κάθε μέρα. Είναι δίπλα μας, κοντά μας. Είναι οι ψευτόμαγκες και μπούληδες του σχολείου, του γυμναστηρίου, της δουλειάς, της γειτονιάς, με νόηση συνήθως αντιστρόφως ανάλογη των μυών τους. Είναι οι «παλικαράδες» και «λεβέντες» που ως «υποδοχή» κάθονται στην πόρτα στα «μαγαζιά», είναι οι φωνακλάδες που πάντα έχουν δίκιο, γιατί δια της βοής και του «τσαμπουκά» καλύπτουν την αδικία, είναι τα «χαϊδεμένα» παιδιά του μπαμπά και της μαμάς που ποτέ δεν έχουν ευθύνη για τις πράξεις τους, γιατί πάντα κάποιος θα τους «καλύψει», είναι εκείνοι που έχουν μάθει ότι το χρήμα τους εξασφαλίζει ατιμωρησία και με αυτό μπορούν να εξουσιάζουν.
Είναι οι κάθε λογής φασίστες και σεξιστές που νομίζουν πως το γεγονός ότι φέρουν το ανδρικό φύλο, αυτόματα τους κάνει ανώτερους από το μισό του παγκόσμιου πληθυσμού. Είναι όλοι αυτοί που όχι μόνο ανεχόμαστε ως κοινωνία, αλλά ενθαρρύνουμε μάλιστα να συμπεριφέρονται έτσι, γιατί θεωρούμε ότι αυτός είναι ο «ανδρισμός», γιατί η γυναίκα θα είναι πάντα κάτω από τον άντρα, γιατί έτσι έχουμε γαλουχηθεί κι εμείς και γιατί το στενό μας μυαλό δεν μπορεί να καταλάβει πόσο λάθος είμαστε.
Θυμώνω που ακούω να αναρωτούνται κάποιοι «τι ήθελε η κοπέλα με τους δυο μαζί», εξισώνοντας για άλλη μια φορά το θύμα με τους θύτες. Επειδή δεν μπορούν να καταλάβουν πως είναι δικαίωμα του καθενός να κάνει οτιδήποτε θέλει στην προσωπική του ζωή, δεν είναι όμως δικαίωμα κανενός να αφαιρεί τη ζωή του άλλου. Άλλωστε, ποτέ δεν θα έκαναν την ίδια ερώτηση αν ένας άντρας βρισκόταν με δυο γυναίκες...
Τους αναγνωρίζετε; Μάλλον ναι, γιατί είμαστε όλοι μας. Αν θέλουμε να είμαστε ελάχιστα ειλικρινείς ή δίκαιοι, δεν πρέπει να τιμωρηθούν μόνο οι φυσικοί αυτουργοί της δολοφονίας της Ελένης Τοπαλούδη, αλλά και ο ηθικός αυτουργός, που είμαστε όλοι μας, όλοι εμείς που συμμετέχουμε σ’ αυτή την κοινωνία που μόλις προανέφερα. Κι επειδή δεν υπάρχει φυλακή να μας χωρέσει όλους, μαζί με τους δολοφόνους, ας αποτελέσει αφορμή αυτό το έγκλημα για ν’ ανοίξει επιτέλους μια συζήτηση, μπας και ανοίξουν έτσι λίγο και τα μυαλά μας, και ίσως να καταφέρουμε να μην ξαναθρηνήσουμε άλλο θύμα σαν αυτή την κοπέλα.
Ας βγουν οι ειδικοί να μελετήσουν και να γνωμοδοτήσουν, ας προβληματιστούμε όλοι, ας μπει επιτέλους ένα μάθημα σεξουαλικής διαπαιδαγώγησης στα σχολεία. Να μάθουν τα παιδιά ότι υπάρχει η σεξουαλική ευχαρίστηση αλλά υπάρχει και το «όχι», το οποίο, όσο μάγκας κι αν νομίζεις ότι είσαι, οφείλεις να το σεβαστείς. Αλλά να μη μείνουμε εκεί, να καταδικάσουμε στην πράξη αυτές τις συμπεριφορές, να μην τις ξαναδούμε μπροστά μας. Να αναλάβει ο κάθε γονέας, κηδεμόνας και παιδαγωγός τις ευθύνες του. Την Ελένη δεν την δολοφόνησαν δύο, αλλά τρεις. Κι από τη στιγμή που ανήκουμε σ' αυτή τη σεξιστική κοινωνία, είμαστε όλοι ένοχοι. Κανείς δεν είναι αθώος.
