Όπερ και εγένετο ένα blog-εκφραστική διέξοδος, το οποίο μου έδωσε την ευκαιρία να επικοινωνήσω πράγματα που με ενδιαφέρουν και με απασχολούν. Ακροβατώντας μεταξύ διαφορετικών ειδών κειμένου, ακόμη και γλωσσών, αφού κάποιες φορές επέλεγα να κάνω practice στα αγγλικά μου, με θεματολογία άλλοτε πολιτική, κοινωνική ή τεχνολογική και άλλοτε εντελώς προσωπική αλλά και με μια διαδρομή που εναλλασσόταν μεταξύ αλήθειας, περίπου αλήθειας ή ακόμη και πλήρους φαντασίας, ο Κώστας έλεγε τα δικά του.
Η επιλογή του Blogger, παρά τους αρκετούς τεχνικούς και πρακτικούς περιορισμούς του, ήταν σχεδόν αυτονόητη, αφού ήδη προϋπήρχε ο σχετικός λογαριασμός στην Google. Στη σελίδα δεν εμφανίστηκε ποτέ η οποιαδήποτε διαφήμιση, αφού είχα απορρίψει τη σκέψη της αποκόμισης οικονομικού οφέλους. Αυτός είναι και ο λόγος άλλωστε που το Blog παρέμεινε πάντα σχεδιαστικά λιτό και δεν «αυτονομήθηκε» ποτέ σε ανεξάρτητο site.
Σήμερα, ακριβώς δέκα χρόνια μετά από εκείνη την εναρκτήρια ανάρτηση της 29ης Ιανουαρίου 2015 και έχοντας πατήσει το «Publish» μερικές δεκάδες φορές, θεωρώ ότι έφτασε πλέον το πλήρωμα του χρόνου το «Kostas says» να πάψει να λειτουργεί, διακόπτοντας την ανανέωσή του με νέο περιεχόμενο.
Μέσα σε αυτά τα δέκα χρόνια αναρτήθηκαν αρκετά κείμενα, ίσως όχι όμως όσα θα μπορούσε, αφού πολλά ήταν εκείνα που παρέμειναν σε επίπεδο ιδέας, άλλα έμειναν ημιτελή και ανολοκλήρωτα, μερικά γράφηκαν αλλά δεν δημοσιεύτηκαν ή κατέληξαν κάπου αλλού ή, για διάφορους λόγους, τελικά προσφέρθηκαν προς ανάγνωση και κρίση επιλεκτικά σε ορισμένους (και… «ορισμένες»).
Αν και εξακολουθεί να με διακατέχει η ίδια ακριβώς ανάγκη για έκφραση δια του λόγου, ίσως μάλιστα περισσότερο συνειδητοποιημένη τώρα, ορισμένες ορατές και μη αλλαγές στην προσωπική μου ζωή, σε συνδυασμό με κάποιους εξωγενείς παράγοντες πέραν του ελέγχου μου, με οδηγούν στο να αναστείλω την δραστηριότητά μου αυτή, έστω για κάποιο διάστημα.
Το «Kostas says» θα παραμείνει, εκτός τεχνικού απροόπτου, στη μορφή ακριβώς που βρίσκεται σήμερα, ως ένα αρχειακό αποθετήριο της σκέψης μου, ενώ το κείμενο που διαβάζετε θα αποτελεί την τελευταία μου ανάρτηση σε αυτό.
Ευχαριστώ από καρδιάς όσες και όσους με διαβάσατε, με σχολιάσατε, συμφωνήσατε ή ακόμη και διαφωνήσατε μαζί μου αυτά τα δέκα χρόνια. Η μορφή αυτή επικοινωνίας ήταν πολύ σημαντική για εμένα και σας είμαι ευγνώμων.
Ο κύκλος αυτού του blog έχει πλέον κλείσει. Επειδή όμως κάπου, κάπως, μια ιδέα καιροφυλαχτεί, αντίο και... εις το επανιδείν!
